Langdurige lichamelijke klachten kunnen een leven langzaam overnemen. Het is alsof je lijf een eigen leven is gaan leiden. Of hangt de lichamelijke pijn samen met trauma? Misschien herken je het: de ene diagnose na de andere, klachten die blijven terugkomen of zich verplaatsen – frozen shoulder, maag-darmproblemen, slaapproblemen, chronische pijn.
Ergens, onder al die fysieke klachten, leeft een andere pijn. Een stille, vaak onzichtbare pijn: het afgesneden zijn van jezelf. De verwarring, het isolement, het zoeken naar antwoorden en de vele verschillende emoties die hiermee gepaard gaan.
Het lichaam als overlever: hoe trauma zich fysiek vastzet
Ons lichaam is ongelooflijk intelligent. Wanneer er sprake is van verlies, langdurige stress (oa pijn) en in moeilijke, overweldigende situaties doet het alles wat nodig is om te overleven. Het sympathische zenuwstelsel zet zich schrap: vechten, vluchten, bevriezen, aanpassen. Als de emotionele en/of fysieke pijn te veel is, zonder aanwezige steun en veiligheid, kiest het lichaam onbewust voor een andere route: afsluiting.
Deze fragmentatie is een manier om je af te sluiten van gevoelens en behoeften. Waardoor er ook een afsluiting van het lichaam kan zijn. dit gaat geheel onbewust waardoor deze manier van omgaan met moeilijke gevoelens, situaties jarenlang kan standhouden. Tot het moment dat je het idee het dat je niet jezelf meer bent, of je je afvraagt wat er ‘niet klopt’ of waardoor je je zo zoekende voelt.
De pijn die niet in een diagnose past
Wat als de pijn niet alleen in je klachten zit, maar ook in een jarenlang onderdrukken van diepere pijn? Dat er een innerlijke verdeeldheid heeft plaatsgevonden, dat je al jarenlang in een staat van overleven staat?
Dit is geen pijn die zichtbaar en meetbaar is. Het is stille pijn. Pijn die zich uit in spanning, vermoeidheid en uitputting. In ‘vage’ klachten die niet opgelost worden door één behandeling of therapie.
En toch… ben je niet alleen in deze zoektocht. Het is niet gek dat je zo zoekende bent. Al die tijd kón je niet anders dan doen zoals je deed.
Tot nu, nu je voelt dat er misschien meer is dan alleen de lichamelijke pijn. Dat je je afvraagt of er misschien nog wat onderligt zonder dat je begrijpt wat dat kan zijn.
“Het moeilijkste om onder ogen te komen was niet de pijn zelf, maar het afgesneden zijn van wie ik was.”
De weg terug naar jezelf begint in je lichaam
Er komt een moment dat je beseft: ik wil niet alleen symptomen bestrijden. Ik wil begrijpen wat wat mijn lichaam me te vertellen heeft. Dat moment kan het begin zijn van een heel andere reis. Een reis naar binnen.
Het vraagt moed, want meer gaan voelen voelt kwetsbaar. Meer gaan voelen is niet het eerste waar je zin in hebt. Het is al zoveel. Of vraag je je af of daar wel ruimte voor is in je dagen. Het is al zo veel.
Ik moedig je aan om de afslag te nemen naar het kennen van de signalen van je lichaam. Je lichaam is ongelofelijk intelligent, hiermee gaan samenwerken zet je in je kracht. Is je weg naar heling. Door laagje voor laagje terug te keren naar jezelf.
Heel vaak ligt er trauma ten grondslag aan chronische lichamelijke klachten.
Over deze blogs
Morgen dans je weer! dat is waar ik voor sta. Ook voor jou. Ga naar www.morgendansjeweer.nl voor gesprek, coaching en begeleiding.
Thema’s
Bekijk ook deze thema's:
Rouw
Omgaan met chronische pijn en trauma gaat gepaard met rouw en verlies. Met verlies dat nog geen einde kent.
Trauma
Emoties die je overrulen zijn pijnlijk, daarom is onze eerste neiging om deze uit de weg te gaan. En toch, zonder het aangaan (…)
Chronische pijn
Het eerste wat je doet als je pijn hebt, is op zoek gaan naar een oplossing. Had jij ook verwacht dat je daarna je leven (…)
Fawn
Fawning is een minder bekende overlevingsstrategie naast de bekende freeze, fight en flight-mechanismen.
