De loden kogel

Ik ga op weg,
verder op mijn weg.
Ben gestopt met het vechten tegen de pijn.
Een loden kogel, meetorsend aan het been,
Het is zo zwaar.

Nu draag ik het bij me.
Soms leg ik het naast me neer,
als ik moe ben of verdrietig.
Dan kijk ik ernaar en vraag wat het nodig heeft.

Nu weet ik,
je hebt me nodig.
Ik ga mijn best doen
om voor je te zorgen.

Het kost me nu veel,
en zijn er dagen dat ik je het liefst ver van me wil gooien,
ver in de diepe zee..

En toch wandel ik op mijn weg,
waarop ik stap voor stap verder zal gaan,
met het vertrouwen dat de Weg me zal leiden,
de onbekende toekomst in.

                                                                                                  Foto: Daniel Olah – Unsplash