Fawn
Fawning is een diepgaande vorm van aanpassen die ontstaat uit een gevoel van onveiligheid in de kindertijd. In een poging om verbondenheid en veiligheid te waarborgen, onderdrukt het kind zijn of haar eigen behoeften en authenticiteit. Dit kan leiden tot een innerlijke verdeeldheid, verlies van eigenwaarde en trauma op latere leeftijd.
Fawning
Echter, fawning, wat ‘aanpassen’ betekent, is niet simpelweg een sociaal wenselijke manier van aanpassen. Fawning is de overtreffende trap van aanpassen – aanpassen tot op zielsniveau.
Overleef-mechanisme
Fawning is een minder bekende overlevingsstrategie naast de bekende freeze, fight en flight-mechanismen.
Een van de basisbehoeften van een kind is veiligheid. Een kind dat niet wordt gezien, gehoord of begrepen in wat het voelt, ervaart of zegt, ontwikkelt een diep gevoel van onveiligheid.
Door zich aan te passen, lijkt het kind aan de buitenkant sociaal, open en vrij, terwijl het in werkelijkheid essentiële behoeften—zoals autonomie, grenzen en eerlijkheid—onderdrukt en geen echte vrijheid ervaart.
Fawning is dus een diepgaande vorm van aanpassing die helpt om verbonden te blijven met de ander. Het komt voort uit de (onbewuste) angst om opnieuw verwond te raken of op onbegrip te stuiten—een onbegrip dat op zielsniveau plaatsvindt.
Een kind zal al kijkend, voelend en luisterend haarfijn en onbewust aanvoelen wat wenselijk is en zich daarnaar gedragen. Het is een stressreactie om veiligheid te waarborgen.
Een kind dat niet begrepen wordt in zijn of haar intensiteit en sensitiviteit, zal een tekort aan spiegeling (mentaliseren) ervaren van wat er in zijn of haar binnenwereld afspeelt.
Onbewust zal het kind zijn of haar intense gevoelens, gedachten en gedrag onderdrukken, wat kan leiden tot een verstorend of zelfs verstikkend effect op de persoonlijkheid.
Dit is een broodnodig beschermingsmechanisme om geborgenheid en liefde te ontvangen.
Denk bijvoorbeeld aan genegeerd worden of herhaaldelijk te horen krijgen dat je ‘te druk’ of ‘te veel’ bent—dit heeft een vergelijkbaar effect.
Wanneer een kind opgroeit en authentieke aspecten van zichzelf achterblijven, kan dit in de volwassenheid leiden tot een tekort aan zelfvertrouwen en eigenwaarde.
Door zich voortdurend aan te passen, ontstaat er een afsplitsing in het zelf. De innerlijke verdeeldheid is geboren. Een verdeeldheid die vaak leidt tot destructief gedrag en/of trauma.
De shock
Wanneer een kind essentiële, natuurlijke behoeften niet vervuld ziet, raakt een deel van het kind in shock. Denk aan behoeften zoals geborgenheid, verbinding, autonomie, troost, erkenning, liefde en bestaansrecht. Het verwaarlozen van deze behoeften leidt tot het isolement van een deel van het authentieke kind.
“Trauma is niet dat wat er gebeurt, maar dat wat er ín je gebeurt.”
— Bessel van der Kolk
Hoe dieper het isolement, hoe groter de beschadiging. Dit deel in ons mist een natuurlijk groeiproces, blijft achter in de ontwikkeling en kan later – vaak pas op volwassen leeftijd – tot stagnatie in relaties of werk leiden, of zich uiten in lichamelijke klachten.
Door middel van psychodrama-interventies creëer ik een veilige setting waarin gevoelens van de in shock geraakte delen mogen ontdooien. Je bevrijdt je uit wat je vastzet, waardoor je weer keuzevrijheid krijgt. Samen werken we naar de kern van jouw verhaal, zodat jij niet langer hoeft te overleven.
Thema’s
Bekijk ook deze thema's:
Rouw
Omgaan met chronische pijn en trauma gaat gepaard met rouw en verlies. Met verlies dat nog geen einde kent.
Pijneducatie
Het begrijpen van pijn betekent niet dat de pijn ook daadwerkelijk verandert. De vicieuze cirkel van pijn is echter wel te doorbreken.
E-book
In dit E-book vind je oefeningen om een stap te zetten in het doorbreken van de vicieuze cirkel van pijn en trauma.
Chronische pijn
Het eerste wat je doet als je pijn hebt, is op zoek gaan naar een oplossing. Had jij ook verwacht dat je daarna je leven (…)